Bank Spółdzielczy w Pucku rozpoczął działalność 29 czerwca 1907 roku, a statut spółdzielni został zarejestrowany 14 października tegoż roku w Sądzie Grodzkim w Pucku pod nazwą Bank Puck i określeniem w języku niemieckim: spółka zapisana z nieograniczoną odpowiedzialnością.
Można przypuszczać, że inicjatorem założenia Banku był proboszcz w Mechowej, ks. Bolesław Witkowski, który jako poseł na sejm pruski domagał się praw narodowościowych i gospodarczych dla Polaków. Był Pierwszy Zarząd Banku stanowili: tenże właśnie ks. Witkowski, Leon Schulz i Bazyli Adolph, a prezesem Rady Nadzorczej był W. Jagalski. Lokal Banku miał swą siedzibę w rynku, w domu p. Puppa. W 1909 r. Bank mieścił się już w hotelu Welutzkiego na I piętrze, w 1914 r. w domu członka Zarządu Bazylego Adolpha, od 1920-1937 r. przy ul. Pokoju, a bezpośrednio po wojnie w Rynku pod nr 25. W 1908 r. Bank zrzeszał 75 członków, suma bilansowa wynosiła 80 tys. marek.
Pierwsze lata działalności Banku to okres ostrej walki Polaków o należne im prawa na terenie całego zaboru pruskiego. Jedną z metod zmierzających do osłabienia polskich banków ludowych było zakładanie konkurencyjnych niemieckich placówek w tych samych miejscowościach. Tak było przykładowo w Gniewie i Lipuszu, a także w Pucku, gdzie po niespełna 2 latach od założenia naszego Banku powstała niemiecka Kasa Oszczędnościowo – Pożyczkowa. Dane porównawcze wskazują, że po 11 latach istnienia każdej z tych placówek polski Bank rozwinął się w znacznie większym stopniu od Kasy niemieckiej.
Zupełny brak danych bilansowych za lata 1919 – 1933 nie pozwala ocenić jakie przyczyny doprowadziły do całkowitego niemal załamania Banku, które obrazują bilanse za lata 1934-1937. Wiemy jedynie, że musiało to nastąpić w okresie pełnienia funkcji zarządu Banku przez Bazylego Adolpha, Stanisława Nowaka i Mieczysława Lorkowskiego. Niezwykle krytyczną sytuację Banku Ludowego w Pucku ilustruje dobitnie protokół z rewizji przeprowadzonej przez st. rewidenta Edwarda Kamińskiego w 1935 r., jak też – w pewnym stopniu – informacja ustna ówczesnego członka Zarządu Ireny Wierzejewskiej. Wynika z nich, że Bank był w stanie likwidacji. Stan taki trwał jeszcze cały rok 1936. 15 stycznia 1937 r. odbyło się walne zgromadzenie Banku Ludowego w Pucku. Zmieniło ono wysokość udziału z 500 na 25 zł., oraz odpowiedzialność członków z nieograniczonej na czterokrotną wielkość zadeklarowanych udziałów. Uchwały o likwidacji nie podjęto jednak. Dopiero na następnym walnym zgromadzeniu, 13 czerwca 1937 roku przy udziale 12 członków, uchwalono zmienić siedzibę i firmę na Bank Spółdzielczy w Łebczu. Wybrano nową Radę Nadzorczą w składzie: Augustyn Aremka, Juliusz Dominik, Franciszek Potrykus, Juliusz Oberzig, Jan Szmandt, Antoni Dattlaff, wszyscy z Łebcza. Zarząd powołano w składzie: ks. Władysław Wielewski – przewodniczący, Jan Kopicki – zastępca przewodniczącego, Ignacy Lange – członek Zarządu. Jak wynika ze sprawozdania rocznego za 1938 rok członkowie Rady i Zarządu nie pobierali w ogóle żadnego wynagrodzenia za swe czynności, prawdopodobnie ze względu na trudną sytuację finansową odradzającego się Banku. Po półtorarocznej działalności nowego Banku, znacznie wzrosła liczba członków i pożyczkobiorców, wzrosła suma bilansowa i znacznie zmalały kredyty przeterminowane. Brak danych za rok 1939 nie pozwala ocenić postępów tego rozwoju u progu ostatniej wojny.
Działania zmierzające do zagłady narodu polskiego wszczęto na Pomorzu Gdańskim natychmiast po wkroczeniu wojsk niemieckich we wrześniu 1939 r. Wśród ofiar terroru znaleźli się także działacze Banku Ludowego w Pucku. W lasach piaśnickich zostali zamordowani: ks. Bolesław Witkowski, Mieczysłąw Lorkowski, Tadeusz Owsiany z całą rodziną, Jan Przeździecki, ks. Władysław Wielewski.
Władze niemieckie na Pomorzu zadecydowały o ustanowieniu komisarycznych zarządców i likwidacji polskich banków ludowych.
Po II wojnie światowej w Pucku powstał komitet organizacyjny, który na 11 kwietnia 1946 r. zwołał w sali Ratusza organizacyjne walne zgromadzenie. Przewodniczył mu Wojciech Luliński. Przyjęto statut banku o nazwie Bank Ludowy, spółdzielnia z odpowiedzialnością ograniczoną w Pucku. Pierwszy Zarząd stanowili: Wojciech Luliński, Zdzisław Skołyszewski i Ksawery Blaszke, Radzie przewodniczył Stanisław Treter. Po odejściu w 1949 r. Wojciecha Lulinskiego, w końcu tego roku kierownictwo Banku objął Stefan Meysner.
Dekret o reformie bankowej z 1948 r., wchodzący w życie od 1950 r. wprowadził istotne zmiany w strukturze organizacyjnej i w kierunkach działania spółdzielni oszczędnościowo – pożyczkowych. Banki Ludowe przekształcono w Gminne Kasy Spółdzielcze. W Pucku, do pierwszych miesięcy 1950 r. organa samorządu pracowały dość sprawnie. W tym czasie przystępuje do pracy w Banku jako księgowa, później członek i od 1955 r. prezes Zarządu Jadwiga Priebe. W Pucku zwiększa się stopniowo liczba członków, rosną kredyty i udział obcych środków pieniężnych w sumie bilansowej, a w 1957 r. pojawiają się w bilansie ponownie wkłady oszczędnościowe. Równocześnie zwiększa się do 7 osób obsada pracowników, w której funkcję starszej, a następnie głównej księgowej pełni Krystyna Woźniak. W końcu 1955 r. przywraca się członkostwo wykluczonym przed 5 laty członkom, a w maju 1956 r. przyjmuje się do pracy zwolnioną przed 9 miesiącami Jadwigę Priebe, powierzając jej ponownie kierownictwo Banku. Ustawa o prawie bankowym z 1960 r. uprawniła SOP do używania nazwy “Bank”. Pucki Bank przejął w nazwie tradycję Łebcza, przyjmując brzmienie: Bank Spółdzielczy. Okres ten charakteryzuje się niezwykle dynamicznym rozwojem Banku.
O rozmiarach ogólnego rozwoju Banku może świadczyć porównanie niektórych wielkości w latach 1958 i 1974 w stosunku do roku 1950. Porównanie to wskazuje, że wzrosły np.: liczba członków: półtorakrotnie i ponad 4-krotnie
suma funduszy własnych: półtorakrotnie i ponad 27-krotnie
suma kredytów: ponad 3-krotnie i ponad 104-krotnie
suma bilansowa: ponad 50-krotnie i niemal 130-krotnie
suma wkładów: niemal 19-krotnie i 1.800-krotnie.
Radzie przewodniczą w tych latach przez najdłuższe okresy: Jakub Weglowski, Maksymilian Wilandt i Bolesław Leszkowski, a krótko na początku lat 60 – tych Alfons Bohl. Zarządowi przewodniczą kolejno: Stefan Rzepczyński, Alojzy Butlewski i od 1970 r. Antoni Hallmann. Kierownictwo Banku spoczywa do czasu przejścia na emeryturę w 1966 r. w rękach Jadwigi Priebe, a od 1967 r. funkcję kierownika, później dyrektora Banku pełni Jan Pszenny.
Miara uznania ze strony Centralnego Związku SOP i władz lokalnych dla pracy samorządu i pracowników Banku w tym okresie są przyznane odznaki: Gertrudzie Mudlaff i Stanisławowi Treterowi – Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego”, Bolesławowi Leszkowskiemu – Za zasługi dla Banków Spółdzielczych” oraz Krystynie Woźniak i Janowi Pszennemu – “Medale 800-lecia Pucka”, a w 1979 r. wyboru Gertrudy Mudlaff, Stanisława Tretera i Bolesława Leszkowskiego na honorowych członków Rady.Na przestrzeni 75 lat, niejednokrotnie duże wyrobienie społeczne było widoczne w działalności Banku. Widocznym tego znakiem były znów przyznane działaczom i pracownikom Banku odznaczenia:
Medal “Zasłużonym Ziemi Gdańskiej” – Jan Pszenny, Krystyna Woźniak,
Medal XXX-lecia PRL – Krystyna Woźniak,
Odznakę “Zasłużony Działacz Ruchu Spółdzielczego” – Alfred Kohnke
Odznaki “Za zasługi dla Banków Spółdzielczych” – Henryk Grzębski, Krystyna Woźniak, Brygida Bielińska, Maria Kwidzyńska, Gabriela Karwowska.
Z niezłymi wynikami działalności gospodarczej wszedł nasz Bank w rok 1980, w którym odbył się II Krajowy Zjazd Delegatów BS. Zjazd ten, utrzymując istniejącą strukturę organizacyjną, podjął decyzje zmierzające do pełnego przywrócenia zasad leżących u podstaw spółdzielczości.
17.12.1994 r. na podstawie ustawy o restrukturyzacji banków spółdzielczych i BGŻ, Zebranie Przedstawicieli uchwaliło nowy statut BS w Pucku. Bank Spółdzielczy przystąpił jako założyciel do Pomorsko-Kujawskiego Banku Regionalnego i objął 4.825 akcji o nominalnej wartości 100 zł. każda.
W marcu 1995 powołany został nowy Zarząd w składzie:
- Aleksandra Duda – Prezes
- Małgorzata Dettlaff – V-ce Prezes
- Adela Baranowska – V-ce Prezes
- Zenon Bistram – Członek Zarządu
- Stanisław Guth – Członek Zarządu
W dniu 26.03.2002 roku w Poznaniu na Nadzwyczajnym Walnym Zgromadzeniu Akcjonariuszy Gospodarczego Banku Wielkopolski S.A. podjęło decyzję o połączeniu Gospodarczego Banku Wielkopolski i Pomorsko-Kujawskiego Banku Regionalnego w jeden silny bank zrzeszający. Za połączeniem Spółek GBW i P-KBR oddano blisko 99% biorących udział w głosowaniu.
Dnia 10 maja 2002 roku w Poznaniu nastąpiła sądowa rejestracja połączenia GBW z P-KBR. Bankiem przyłączającym jest GBW S.A. W dniu 28 marca 2002 roku w hotelu „Continental” w Krynicy Morskiej odbyło się uroczyste podpisanie umowy z GBW S.A. a przedstawicielami 23 Banków Spółdzielczych – umowę podpisał również Bank Spółdzielczy w Pucku. Od dnia podpisania umowy Bank zrzeszony jest w Gospodarczym Banku Wielkopolskim S.A., a po zmianie w SGB-Banku S.A.
